Geschiedenis Vrouwen in het Zwart

Het internationale Netwerk Vrouwen in het Zwart begon als beweging in Israël. In januari 1988, één maand na het uitbreken van de eerste Intifada, kwam een aantal Palestijnse en Israëlische vrouwen samen. Op het drukste kruispunt van Jeruzalem begonnen ze - in het zwart gekleed - een demonstratie tegen de Israëlische bezetting van Gaza en de Westoever. De eerste stille wake was een feit.

Ondertussen zijn er Vrouwen in het Zwart -groepen opgericht in meer dan 150 steden in de hele wereld. In Nederland waren de eerste vrouwen al in januari 1990 op het Spui in Amsterdam aanwezig. Een paar jaar waren we er niet, tijdens de Akkoorden van Oslo, die ons toen ten onrechte hoop gaven dat er snel een levensvatbare Palestijnse staat zou komen. Maar juist tijdens die onderhandelingen werden de meeste nederzettingen gebouwd. Momenteel worden in Nederland in zes steden maandelijks waken gehouden.

De Palestijnen hebben door de meer dan 40 jaar durende Israëlische koloniale bezetting te lijden van grove mensenrechten schendingen, landroof en verwoesting van hun economie. Wij ondersteunen het Palestijnse recht op zelfbeschikking en een onafhankelijke staat en zijn voor het recht op terugkeer van de vluchtelingen. We streven naar een oplossing door onderhandelingen van deze brandende kwestie; anders kan er volgens ons nooit vrede in het explosieve Midden Oosten komen.


Wat ons Vrouwen in het Zwart verbindt is onze betrokkenheid bij een rechtvaardige wereld, waarvan we wensen dat die eens vrij van geweld zal zijn. Vrouwen hebben zich heel vaak ingezet voor vrede. Al in 1899 werd er in Den Haag een vrouwenconferentie tegen oorlog gehouden, die gezien kan worden als het begin van de internationale vredesbeweging en waarin ook Nederlandse vrouwen een prominente rol speelden.
De bekende Aletta Jacobs, eerste vrouwelijk arts in Nederland, eerste vrouw die promoveerde en levenslang feministe, verbond de strijd tegen oorlog en geweld altijd met de eis voor meer zeggenschap van vrouwen, zoals in die tijd het algemeen kiesrecht, waar vrouwen toen van waren uitgesloten. Zij was in 1915 een van de initiatiefnemers van het befaamde Internationale Vrouwen Congres voor Vrede en Vrijheid in Den Haag, met meer dan 1000 deelneemsters zowel uit neutrale als deelnemende landen aan de Eerste Wereld Oorlog [1914-18] met z’n miljoenen doden. Dit congres bracht de oudste Vrouwenbeweging voort: de Women's International League for Peace and Freedom [WILPF].
In de Tweede Wereldoorlog werden nog meer miljoenen, vooral burgers gedood. Dit leidde na de oorlog tot de oprichting van talloze nieuwe vredesorganisaties o.a. door vrouwen, die uit de concentratiekampen waren teruggekomen. Zoals de door oud-verzetstrijdsters opgerichte Nederlandse Vrouwen Beweging [NVB].
In de zeventiger jaren ontstond naar aanleiding van de eerste herdenking van de bom op Hiroshima Vrouwen voor Vrede, waarmee we al heel lang samenwerken.

In die traditie is Vrouwen in het Zwart Nederland nu al 20 jaar bezig actieve steun bij het Nederlandse publiek te zoeken door het schrijven van nieuwsbrieven, het houden van waken, conferenties en boycot acties om ons doel te bereiken: Vrede in het Midden Oosten via onderhandelingen.

Ieder land vult die doelstelling naar eigen inzicht in:
In de VS werden tot nu toe de meeste waken tegen de oorlog in Irak en Afghanistan gehouden, vaak gekoppeld aan het Midden Oosten probleem. In Italië protesteert men bijvoorbeeld tegen de maffia en de Israëlische bezetting, in Duitsland tegen racisme, de neo-nazi’s met hun vreemdelingenhaat en tegen atoomwapens. In India worden waken gehouden tegen vrouwen onderdrukking door religieuze fundamentalisten, terwijl tijdens de Balkan-oorlogen Servische, Kroatische en Moslimvrouwen samen tegen de oorlog demonstreerden onder het motto: "Wij laten ons niet tot elkaars vijanden bombarderen". Voor veel mensen uit het vroegere Joegoslavië toen een hoopgevend tegengeluid tijdens het voortwoekerende etnische geweld. Dankzij druk van deze vrouwen in het Zwart en een VN- Commissie is sinds 1999 met de instelling van het Joegoslavië-Tribunaal voor het eerst verkrachting erkend als oorlogsmisdaad en wordt sindsdien actief vervolgd en bestraft. Dit was een enorme doorbraak in het internationale recht.

Net als de Israëlische vrouwen richtten de Balkan vrouwen zich uitsluitend tegen de politiek van hun eigen regeringen, met alle risico’s van dien. Dat is de reden dat deze twee moedige Vrouwen in het Zwart groepen in 2001 voorgedragen werden voor de Nobelprijs voor de Vrede.

In datzelfde jaar ontstonden er netwerken van verschillende groepen uit Europa, Azië en de VS, die voor het eerst informatie gingen uitwisselen. In 1991 werd het International Network of Women's Solidarity against War opgericht [nu: International Network of Women in Black].
Eens in de 2 jaar wordt er een internationale conferentie georganiseerd, telkens in een ander land. In juni en december 2001 en juni 2002 werden wereldwijd massale gezamenlijke acties gehouden tegen de Israëlische bezetting, net als in 2007 [40 jaar Bezetting] en in 2008 de herdenking, dat 60 jaar geleden bij de stichting van de staat Israël, meer dan 700.000 Palestijnen werden verdreven of uit Israël vluchtten; de Palestijnen noemen deze verdrijving Nakba [catastrofe].

In Nederland zijn wij vooral actief tegen de al decennia durende explosieve situatie in het Midden Oosten.
Net als Israël in 2003 steeds aandrong op een inval in Irak, roert dit land ook nu weer de oorlogstrom. Er wordt met ongefundeerde beweringen een sfeer gecreëerd waarin Iran als een militaire, nucleaire bedreiging voor het westen wordt gezien, terwijl nu wel vaststaat dat enige land in de regio dat zeker een atoombom bezit, Israël is. Het liefst samen met de VS - maar als het moet ook wel alleen - zou Israël de Iranese nucleaire energie installaties vanuit de lucht bombarderen, zoals ze dat al eerder in 1981 in Irak deden. De gevolgen van zo een aanval op Iran zullen veel erger zijn, dan de al zo verschrikkelijke oorlog in Irak.

Tot de dag van vandaag weigert Israël, de EU – met Nederland als trouwste Israëlische bondgenoot - en vooral Amerika te luisteren naar de rechtvaardige eisen van de Palestijnse bevolking en naar de steeds krachtiger wordende internationale boycot- en vredesbeweging. We zullen onze acties voortzetten tot er een structurele oplossing komt, waarbij Israëliërs en Palestijnen in een rechtvaardige vrede samen kunnen leven. We werken van harte mee aan de geweldloze, zeer effectieve boycotacties van Israëlische apartheidsproducten en zijn voor overheids desinvesteringen en uiteindelijk sancties tot Israël zich aan de het Internationaal recht gaat houden.
Daarom richtten we ons tot de publieke opinie. Op al die pleinen, op straat en in de supermarkt: over de hele wereld staan steeds meer mensen met onze leuzen:

:

ISRAEL:

Stop de invasies in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebied

Weg met de annexatie muur - The wall must fall

Beëindig de bezetting van de Westoever, omsingeling en uithongering van Gaza

Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen

Erken het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen

Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken

 Koop geen Israëlische Apartheidsproducten

Women in Black wereldwijd

Kijk op http://www.womeninblack.org voor de geschiedenis van Women in Black en voor een lijst van steden met wakes wereldwijd.

In 2001 won de Internationale Beweging van Vrouwen in het Zwart de Millennium Vredes Prijs voor Vrouwen van het ontwikkelingsfonds van de Verenigde Naties (UNIFEM).