xx


xx
houden een wake op vrijdag 4 april 2008

vanaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje)
40 jaar bezetting is meer dan genoeg!

“Op hetzelfde moment dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice aan het rondtoeren is in het Midden-Oosten en voor de show roept dat er geen enkele nederzetting meer bij mag komen, berichtte j.l. maandag de Israëlische actiegroep Vrede Nu in een rapport dat de kolonisatie van de bezette gebieden op de Westelijke Jordaanoever onverminderd doorgaat. Er wordt momenteel aan ongeveer vijfhonderd panden gebouwd die duizenden woningen zullen bieden aan joodse kolonisten in het Palestijnse land.
Geen enkel bouwproject is stilgelegd ondanks oproepen daartoe van onder meer de VS.
Israël bouwt lustig verder in 101 nederzettingen in de Bezette Gebieden. Ook worden steeds meer woningen voor joodse Israëliers in Arabisch Oost-Jeruzalem gebouwd. Dit jaar zijn er plannen voor de bouw van zeker 750 woningen in en rond Oost-Jeruzalem. Dat is ruim 700 meer dan er in 2007 zijn neergezet.
Sinds Israël Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever in 1967 veroverde, wonen er inmiddels al ongeveer een half miljoen joodse Israëliers tussen 2,5 miljoen Palestijnen.
De kolonisatie van bezet gebied is naar internationaal recht illegaal. De Palestijnen willen voor een vredesregeling zelfs afstand doen van het grootste deel van hun land, maar ze willen de in 1967 bezette gebieden terug. De kolonisatie van die gebieden is een van de belangrijkste obstakels voor vrede tussen Israëli's en Palestijnen.”


Aldus het krantenbericht van gisteren, of was het van vorige week, 6 maanden terug, 10, 20, 40 jaar geleden?
Je wordt er vaak moedeloos van, hoe een land zo lang ongestraft en steeds brutaler alle internationale rechtsregels kan schenden, zonder enige serieuze tegenactie van de internationale gemeenschap, die niet ophoudt te verklaren dat ze in de rechtstaat geloven.

Daarom liever een ander, positiever bericht. Op een UN-conferentie in Brussel vorig jaar, was op voorstel van Vrouwen in het Zwart besloten om 8 maart: Internationale Vrouwendag te wijden aan solidariteit met Palestijnse vrouwen en 60 jaar Nakba, zoals de Palestijnen hun lang verzwegen Catastrofe noemen. We wilden de achtergronden van deze al meer dan 60 jaar durende tragedie belichten en zo hebben we meer dan 5 maanden intensief gewerkt aan een -zoals we nu kunnen zeggen- heel succesvolle, uitverkochte conferentie in Utrecht met s’avonds o.a. de Palestijnse muziekgroep Homayoun met prachtige klassieke Arabische en traditionele Palestijnse muziek .
We zijn 5 vrouwenorganisaties: de Palestijnse Vrouwen Organisatie i.o., Vrouwen in het Zwart, Vrouwen van het Palestina Komitee, Vrouwen voor Vrede en Women’s International League for Peace and Freedom (WILPF) i.s.m. COS Utrecht.

We hadden vooraanstaande Palestijnse vrouwen uitgenodigd, zoals de uitstekende schrijfster en heldere spreekster Ghada Karmi, uit Londen, die o.a. bekend is geworden met haar prachtige boek ‘In search of Fatima’. Meer dan een persoonlijke herinnering aan de angsten en verwarring veroorzaakt door het VN- opdelingsplan van 1947 en de verdrijving uit Palestina in 1948, waarbij meer dan 750.000 mensen van huis en haard werden verdreven, beschrijft het boek vervolgens het gevoel van totaal verlies door het leven in ballingschap.

In de discussie met de zaal n.a.v. de vraag: “Er zijn zoveel tegenstrijdige berichten over de Nakba. Zijn de Palestijnen nou verdreven van hun land of zelf weggegaan?“ antwoordt ze kort en krachtig: “De Palestijnen zijn verjaagd. Als ze zelf waren weggegaan, waarom mogen ze dan niet terugkomen? Er zijn zoveel bewijzen van het tegendeel van dit onzin verhaal.”

Anders dan Amal Kreishe en Lama Hourani uit Ramallah van de Palestinian Working Women Society for Development [PWWS] die voor een twee Staten oplossing zijn, zegt Ghada: “De twee staten oplossing is niet mogelijk. Het grondgebied van de Palestijnen krimpt met de dag. De internationale gemeenschap doet al tientallen jaren niets. Het is vooral een slogan. Mocht door een wonder er toch twee staten komen, dan zal dat alleen een stap zijn naar één staat, die niet op etniciteit of godsdienst is gebaseerd; dus geen exclusieve joodse of Arabische staat, geen Zionistische of exclusief Palestijnse staat. Samenleven in harmonie, dat is het land waar ik graag zou willen wonen. “

Amal Kreishe [directeur van PWWS] en Lama Hourani [was actief in Gaza] denken dat dit niet realistisch is.
Zij koersen aan op een twee staten oplossing binnen de grenzen van 1967 en zijn beiden lid van International Women’s Commission for a Just and Sustainable Palestinian- Israëli Peace. De IWC is opgericht door Palestijnse, Israëlische en Internationale vrouwen, onder auspiciën van de VN, ter uitvoering van VN resolutie 1325.
Hun droom is een toekomst in vrede, gezondheid en onderwijs voor iedereen. De Palestijnse Vrouwenbeweging heeft centra opgericht in het hele land, waar vrouwen samen werken en tegelijkertijd strijden voor een gelijkwaardige positie van mannen en vrouwen, die er nu niet is. Ze dringen bij Palestijnse politici aan om de wet voor positieve discriminatie uit te voeren. Moeilijk door de ontbrekende infrastructuur, en het past niet in de cultuur.

Door de Intifada en de frustraties van de bijna totale werkeloosheid, is het huiselijk geweld enorm toegenomen, wat naast de verstikkende voortdurende bezetting, nog meer problemen voor de vrouwen met zich meebrengt. Ze spreken over en voeren o.a. actie voor de vele vrouwen, die onder vreselijke omstandigheden in Israëlische gevangenissen vegeteren en die soms met handboeien aan daar bevallen en kinderen op moeten voeden.

De Nederlandse historica, journaliste en schrijfster Tineke Bennema, die lange tijd met haar Palestijnse man op de Westoever heeft gewoond, vertelt met behulp van haar verhaal over de grootvader van haar man in haar boek: ‘De last van de Khalil’ [zeer aanbevolen] over degeschiedenis van Palestina en Jeruzalem. Khalil was sjouwer, en maakte in z’n leven vier bezettingen mee. Geboren in het Ottomaanse rijk, waar hij een staatsburger was, bevond hij zich in 1917 in een Engels Palestina, daarna in een Jordaans en tenslotte in 1948 in een zionistisch Israël, waar de familie stateloos werd.

We keken naar video interviews over de eerste generatie vluchtelingen, die tot ’48 in het noorden van Palestina woonden, maar nu al generaties lang in kampen in Libanon verblijven. Ontroerende persoonlijke verhalen van vrouwen en mannen, toen kinderen, over hun angst, hun verzet, de doden en de verdrijving. Soms laten ze die ene foto zien of de huissleutel, het enige dat ze mee konden nemen. Velen leven nu al niet meer, maar als oral history blijven hun getuigenissen bestaan. Het Nakba – archief, [www.Nakba-Archive.org] maakte tot nu toe dvd’s van zo’n 500 ooggetuigen, die vertellen over de gebeurtenissen van 1947 en ’48.

Tenslotte hadden we een concept Slotverklaring gemaakt, die we voorlegden aan een panel van politici en Ghada Karmi o.l.v. Farah Karimi, nu directeur van Oxfam Novib.
Alleen Mariko Peters van Groen Links en Remi Poppe van de SP waren verschenen, de rest had het laten afweten. Gelukkig was voormalig minister, en ex-lid Europees parlement Hedy d‘Ancona aanwezig, die zei zich te schamen dat haar PvdA niet aanwezig is. Ze is bezig met PvdA leden van Een Ander Joods Geluid in de partij een ander beleid t.a.v. het Midden Oosten voor te stellen, wat helaas al jaren moeilijk te realiseren blijkt.

In de volgende Nieuwsbrief vertellen we jullie over de aanbevelingen en reacties van de politici, Palestijnse gasten en het talloze publiek n.a.v. onze slotverklaring, die we binnenkort in z’n geheel op onze website [www.vrouweninhetzwart.nl ] zullen publiceren met perspectieven om te handelen, voorstellen voor actie dus.

Wil je wat meer weten over 60 jaar Nakba, ga dan naar de zorgvuldig gemaakte tentoonstelling in het Tropenmuseum:
‘Palestina 1948, Herinneringen aan een verdwenen vaderland’ t/m 4 januari 2009
[Voor meer informatie zie: http://www.kit.nl/smartsite.shtml?ch=FAB&id=18261]

Nog genoeg te doen dus lieve vriendinnen en vrienden, maar kom eerst naar onze wake op 4 april op het Spui

[trek s.v.p. iets zwarts aan].

Onze leuzen:

ISRAEL:
Stop de invasies in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebied
Weg met de annexatie muur - The wall must fall
Beëindig de bezetting van de Westoever, omsingeling en uithongering van Gaza
Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
Geef Palestijnen recht van terugkeer - Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken




Graag al uw mails, reacties en sympathiebetuigingen sturen naar: info@vrouweninhetzwart.nl

Flyers, spandoeken en het onderhoud van onze geheel nieuwe website kosten steeds weer veel geld. Uw gift is echt nodig en heel welkom. Maak s.v.p. uw donatie over op duurzame
Triodos bank
nr. 78.68.21.094
t.n.v. Vrouwen in het Zwart Amsterdam