xx


xx
houden een wake op vrijdag 3 october 2008

vanaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje)
41 jaar bezetting is meer dan genoeg!

Ja, waar te beginnen, wanneer het verloop van de wereldpolitiek iedere dag een surrealistischer aanzien krijgt en wat voor gevolgen hebben de gebeurtenissen voor het Midden Oosten conflict?

We moeten wel even de al zo lang voorspelde totale meltdown van het hele Amerikaanse financiële systeem noemen, veroorzaakt door de gewetenloze boeven Bush en co, die in Iraq en Afhanistan trillioenen dollars weggooien - over een miljoen of meer Irakese, Afghaanse slachtoffers praten we niet, die hadden gewoon pech: allemaal op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats -; verder bombardeert de VS regering onuitgenodigd Pakistan, en dreigen ze al lang samen met Israël Iran aan te vallen en wel in de maand na de verkiezingen en vòòr dat de nieuwe Amerikaanse president wordt geïnstalleerd; het hoort er allemaal bij.

Deze casino gokkers verhieven deregulatie tot een kunst, zodat de bank directeuren nog net op tijd met hun miljoenen bonussen konden wegkomen. Waar president Reagan begon met het maken van belastingwetten, die miljonairs tot miljardairs upgraden, heeft deze regering met medeweten van Congres en Senaat het werk afgemaakt en gezorgd voor de grootste verschillen tussen rijk en arm sinds de grote depressie van 1929. De belastingbetalers verliezen niet alleen hun huis en daarna hun baan, maar de komende generaties mogen  samen met de rest van de wereld de triljoenen dollars opbrengen, voor aflossing van de grootste VS staatschuld aller tijden. Eindelijk wordt na de privatisering van de rijkdom, Amerika plotseling socialistisch, door banken met niet te bevatten schulden te nationaliseren, al is het socialisme wel voor een uitgelezen elite.

Op de valreep nog een laatste bonus van 700 miljard, die de hebzucht beloont. Dat de wereldeconomie in grote problemen zou kunnen komen, weerhoudt de ruziënde Republikeinen en Democraten er niet van, alleen aan hun eigen herverkiezing te denken, in plaats van met een realistisch reddingsplan te komen. Ondertussen valt de ene bank na de andere om, of wordt genationaliseerd en zijn Obama en Mc Cain op het dek van de Titanic met de stoelen aan het schuiven.
Met Fortis komt alles steeds dichter bij huis, hoewel in de troonrede en later in debatten in de Kamer de krediet crisis zelf niet een keer genoemd werd.

Maar wij houden ons bezig met het Midden Oosten en zien nu te midden van al die rampscenario’s één heel belangrijk lichtpunt: voor het eerst is zelfs de aangeschoten Bush zover dat hij Israël iets durft te weigeren. Een grote financieel/economische crisis, twee oorlogen, dat werd zelfs deze onverantwoordelijke oorlogsstokers te veel.
Begin van dit jaar waren de Israëliërs er nog van overtuigd dat Bush voor hij opstapte Iran zou aanvallen. Dit voorjaar bezocht Bush Israël en sprak met de al even aangeschoten Eerste Minister Olmert. Alles leek toen nog koek en ei. In juli vroeg defensie minister Barak belet aan bij het Witte Huis. “Hoe het er mee stond. Waar bleven de bommen?"

Maar toen al leek minister Rice, die jarenlang er voor spek en bonen bijzat, iets meer invloed te krijgen en kwam de optie van diplomatiek overleg met Iran weer naar boven.
De CIA onthulde in een zeldzame opwelling van eerlijkheid, dat Iran al drie jaar geleden van atoomwapen productie had afgezien, al is niet eens zeker of die productie ooit gestart was.

Nu blijkt dat in j.l. augustus de VS Israël niet het gevraagde ‘veiligheids’ hulp pakket wilde geven, uit vrees dat ze het zouden kunnen gebruiken om de Iranese atoomcentrale, waar met verrijkt uranium energie opgewekt gaat worden, te bombarderen. Het ging speciaal om zogeheten bunker-buster bommen, die meer dan 2 ton wegen en door 6 meter dik beton gaan.
In 2006 had Amerika ze nog keurig geleverd voor de voor Israël zo desastreus verlopen Tweede Libanon oorlog.
Anders dan in 1981 toen Israël ongestraft de in aanbouw zijnde Irakese kerncentrale kon bombarderen, zou ditmaal de VS toestemming moeten geven om over Irak te vliegen, want Iran ligt een eind verder van Israël dan Irak en het zou zonde zijn wanneer Amerikaanse luchtafweergeschut per ongeluk de anti-terroristische bondgenoten uit de lucht zou schieten. Ook de toestemming voor de luchtcorridor werd afgewezen, evenals het verzoek om nieuwe vliegtuigen, die in de lucht konden bijtanken voor de terugtocht.

Vooral de oudere Vrouwen in het Zwart, die zelf de oorlog hebben meegemaakt, waren altijd van mening dat een oorlog met Iran een wereldoorlog zou kunnen ontketenen en dat gevaar lijkt nu, althans voor de komende tijd, bezworen. Dit is wel een heel grote opluchting.
Maar aan alles hangt een prijskaartje. De afwijzing van offensieve wapens leverde Israël  wel een zeer modern defensief US radar systeem op, dat in de Negev, in het zuiden van Israël zal worden geplaatst en -voor het eerst- door Amerikaanse burgers en militairen zal worden bemand. De eerste permanente VS basis op Israëlisch grondgebied.

Een veel reëlere vijand dan Iran blijkt nu de binnenlandse ‘'Army of Liberators’', religieuze settlers, die vorige week een prominente Israëlische historicus met een pijp-bom probeerde te doden. De licht gewonde 73 jarige Ze’ev Sternhell is een scherp criticus van het ongebreidelde en ongestrafte geweld van de settlers tegen de Palestijnen in de bezette Gebieden en is actief in Vrede Nu. Ironisch genoeg is zijn vak specialisme: Europees fascisme. Onlangs kreeg hij de Israël Prijs voor politieke wetenschappen. De settlers vermeldden via hun persbureau dat ‘een pro-terreur, pro-burgeroorlog professor een prijs had gekregen’.

De pamfletten die bij Ze ‘evs huis werden gevonden waren duidelijk: ‘De staat Israël is onze vijand geworden’. De loyaliteit van deze nooit aangeklaagde, laat staan berechte wild west cowboys, die plunderend en de laatste tijd ook schietend de ongewapende Palestijnse bevolking terroriseren, ligt dus niet meer bij de staat maar bij het land Israël, dat hun immers door God is beloofd en niet door politici.

Een schok ging door Israël: voor het eerst werd over joodse terroristen gesproken. Prof Sternhell was de enige die de Israëliërs er aan moest herinneren, dat die diezelfde settlers al jarenlang land van de Palestijnen afpakken, hun huis uitpesten, fysiek bedreigen en steeds ongestraft nieuwe illegale nederzettingen kunnen bouwen. Maar dat is business as usual en geen nieuws. Op de achtergrond is er ook de gevaarlijke tijdbom van religieuze officieren in het leger, die massaal dreigen om leger orders te saboteren. Met zulke binnenlandse vrienden heb je geen buitenlandse vijand meer nodig.

De voorzitter van Vrede Nu noemt deze extreem rechtse groepen een existentiële bedreiging voor de Israëlische democratie. Ons lijkt dat dit extremisme een uiterste consequentie is van het zionisme zelf - immers een racistische ideologie, die anderen uitsluit - dat jarenlang zelf mensenrechten en alle internationale wetten aan z’n laars lapt, de grootste bedreiging van de democratie in Israël.

Daarom vriendinnen en vrienden hebben we nog heel veel redenen om naar onze wake op het Spui te komen [trek s.v.p. iets zwarts aan]!

Onze leuzen:

ISRAEL:
Stop de invasies in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebied
Weg met de annexatie muur - The wall must fall
Beëindig de bezetting van de Westoever, omsingeling en uithongering van Gaza
Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
Geef Palestijnen recht van terugkeer - Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken




Graag al uw mails, reacties en sympathiebetuigingen sturen naar: info@vrouweninhetzwart.nl

Flyers, spandoeken en het onderhoud van onze geheel nieuwe website kosten steeds weer veel geld. Uw gift is echt nodig en heel welkom. Maak s.v.p. uw donatie over op duurzame
Triodos bank
nr. 78.68.21.094
t.n.v. Vrouwen in het Zwart Amsterdam