houden een wake op vrijdag 3 maart 2017

vanaf 12.45 uur op het SPUI in AMSTERDAM (Lieverdje)
KOMT ALLEN!

Geef een donatie voor Palestinian Medical Relief Society in Gaza NL47TRIO0786821094 Vrouwen in het Zwart o.v.v. PMRS

Onverzettelijkheid en inovatie in de grootste openlucht gevangenis ter wereld

Je zult maar visser zijn in Gaza - 2 x zo groot als het eiland Texel. Je weet dat je het recht hebt om iedere dag de zee op te gaan om tot 37 km (20 nautische mijlen) uit kust te gaan vissen. Staat in de door Israël en de Palestijnen in 1993 ondertekende Oslo Akoorden.

Illegale beperking vis-zones 37 km? Niet echt; er liggen n.l. bij 11 km al boeien in zee. Soms mag je tot 16 km de zee op. Bij aanvallen op Gaza mag je helemaal niet varen. Dan weer tot maar 5 km. Je weet het nooit zeker. In de steeds kleinere toegestane zones, ontstaat er overbevissing en de visbroedplaatsen verdwijnen.

Vis export restricties Tot het begin van de blokkade (2007) werd alle vis aan Israël en de West-Bank verkocht en kon je er goed van leven. Daarna kwam geen enkele vis Gaza meer uit en nu alleen maar mondjesmaat. Maar je bent nu eenmaal al 15 jaar visser, je hebt een paar glasvezel boten en je moet wel vissen om je familie te kunnen onderhouden.

Gebrek aan materiaal, reserve onderdelen Maar de boten moeten voortdurend gerepareerd worden, na aanvaringen, aantasting door het zoute water, maar vooral door de voortdurende beschietingen van de altijd aanwezige Israëlische marine. Glasvezel kostte vòòr de blokkade 4 dollar per kilo; na de totale afsluiting werd het heel duur, want werd uit Egypte gesmokkeld via de enige economische levenslijn: de tunnels. Die werden met vereende Egyptisch/ Israëlische krachten en grof geweld in 2013 dichtgegooid. Je herinnert je nog hoe je de opgewekte Israëlische commandant op TV hoorde vertellen, hoeveel smokkelaars zich toevallig net in die tunnel bevonden en dus gestikt zijn. Maar dit terzijde.
Door de blokkade kost glasvezel nu 21 dollar per kilo. Maar je moet voort en om ten minste 1 boot te repareren, koop je dus 8 kilo glasvezel, staalkabels, een motor, verf, hout etc. Met de kosten van de werklui loopt het al gauw op tot honderden dollars. Die heb je niet, dus moet je ze lenen, want je wilt werken. Daarom blijf je ook lid van de Gaza Vissers vakbond, die jou bijstaat na arrestaties en boot inbeslagnames. De bond telde in 2000 nog 10.000 leden. Nu 4000, waarvan 95 % - werkend of werkloos - onder de armoede grens zit. Maar jij hebt tenminste nog een varende boot en laat je door niemand tegenhouden.
De meer dan 200 kapotte roei- en motorboten op het strand, zullen nooit gerepareerd worden. [De paranoïde zionisten weten het zeker: zouden ze toestaan dat er zelfs maar één roeispaan, motor of visnet geïmporteerd werd, dan zou iedere Gazaan dat visnet in vijf minuten omtoveren tot een dodelijk wapen. Dual use noemt het leger dat: voor civiel en militair gebruik.]
Je begint dus meestal s' ochtends om een uur of 5 en vaart met je broers enkele mijlen uit de kust. Je blijft uit de buurt van Egypte en van de 9 mijls boeien. De zon gaat schijnen, het is heerlijk rustig en je visvangst hangt af van de hoeveelheid ter plekke en het weer. Tot het opeens mis gaat:

Beschietingen, arrestaties & confiscaties Een patrouilleboot van de Israëlische. marine doemt op uit het niets en begint opeens zonder waarschuwing met mitrailleurs te schieten; eerst in de lucht en dan gericht, als je de motor aanzet en wegvaart. De soldaten roepen dat je moet stoppen, wat je meteen doet – ze zijn zo’n 200 meter van je vandaan. Ze sommeren je je kleren uit te trekken en je wordt gedwongen overboord te springen en net als je broers één voor één naar hen toe zwemmen. Je hebt je precies aan de zones gehouden, maar de soldaten blinddoeken je en je krijgt handboeien om, alsof je een crimineel bent. Alles gaat nu heel snel. Je boot wordt aan de marine boot vastgemaakt. Na een uur varen, kom je in de Israëlische havenstad Ashdod aan. Daar begint het verhoor. Je wordt eerst bedreigd en uitgescholden, wanneer je boos vraagt waarom je boot in beslag is genomen: ben je wel echt een visser? Even daarna krijg je een auto of scooter aangeboden, wanneer je de ondervrager misschien wilt vertellen, in welk huis een Hamas lid woont. Soms wordt je gearresteerd, soms niet.
Na uren wordt je naar Gaza teruggestuurd, waar eerst de Israëlische Veiligheidsdienst Shabak je bij Erez checkpoint ondervraagt. Ze zeggen dat je boot geconfisceerd is, omdat je buiten de 9 miles zone zou zijn geweest; wat niet waar is. Daarna gaat de Hamas politie je ondervragen, wat je eigenlijk in Ashdod te zoeken had. Tien dagen later krijg je bericht dat je je beschadigde boot terug kunt krijgen, als je 130 euro boete betaalt. De veel grotere boot - waarde $ 5000 - van je collega is geramd en gezonken. Iedereen zit nu thuis, met grote schulden en zonder werk. Wanneer het je ooit lukt weer geld bij elkaar te lenen voor de reparatie van je boot, ga je tòch weer vissen.

Lees het rapport van mensenrechten organisatie B'Tselem met getuigenissen van Gaza vissers, waaruit wij hebben geput. Het beschrijft niet alleen het onvoorstelbare doorzettingsvermogen en de overlevingskracht van de vissers, maar laat ook weer zien, dat Israël al meer dan 10 jaar bezig is opzettelijk en stelselmatig de economie en dus het menselijk leven in Gaza te ondermijnen.
Alles is daarbij geoorloofd: Verarmd uranium tijdens 3 invasies; met gif spuiten; energie voorzieningen, scholen en ziekenhuizen kapot bombarderen; fabrieken ontmantelen; alles doen om te voorkomen dat zieken zorg of medicijnen krijgen; herbouw van 120.000 verwoeste huizen verhinderen; traineren van cement invoer enz. enz.

Maar in plaats van te wachten op never nooit arriverend cement, hier het fantastische verhaal van vier vrouwelijke ingenieurs, die in het laboratorium van de universiteit van Gaza 11 maanden wetenschappelijke experimenten deden met de enige grondstof, waarover Gaza in overvloed beschikt: het overal aanwezige puin van hun totaal verwoeste stad! Het werd de basis voor hun uitvinding: duurzaam milieuvriendelijk cement, dat ook nog eens twee keer zo sterk is als normaal cement. Zoals Cruyff zei: ‘Elk nadeel heb z’n voordeel. Hier het recept: een mengsel van tot fijn poeder gestampt glasafval, kapot geslagen beton, micro-silica, vliegas van sintels en cement, gecomprimeerd onder zeer hoge druk. Ze willen daarmee de reconstructie van Gaza versnellen en zijn 40.000 werkeloze bouwvakkers weer aan het werk helpen. In het huidige tempo zou de wederopbouw meer dan 100 jaar duren, volgens een Oxfam rapport.

Wat een enthousiasme, wat een inzicht, ingenieusiteit en optimisme, lieve dames ingenieurs. En en passant belanden ook nog een paar hardnekkige stereotypen op de puinschuit!

Er is weer, lieve vriendinnen en vrienden, nog veel te doen, dus kom vrijdag naar onze wake op het Spui!

ISRAEL:
Stop de slachtpartijen in Gaza en landconfiscaties in Palestijns gebied
Weg met de annexatie muur - The wall must fall
Beëindig de bezetting van de Westoever, Jeruzalem en omsingeling van Gaza
Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
Erken het recht op terugkeer van Palestijnse vluchtelingen
Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken

EU:
Stop de militaire samenwerking met Israël.
Stel een wapenembargo in:
http://www.stopwapenhandel.org/Israel%20Nederland%20training
Schort het Europese Associatieverdrag met Israël op

Uw gift is heel welkom o.a. voor het onderhouden van onze site. Maak uw donatie s.v.p. over op Triodos bank nr.NL47TRIO0786821094. t.n.v. Vrouwen in het Zwart Amsterdam.

Dank voor donaties in februari. Tot nu toe zijn er sinds de enorme verwoestingen van de slachtpartij in 2014 slechts 3000 van de 18.000 verwoeste huizen herbouwd, omdat Israël o.a de invoer van cement verbiedt. De Gazanen leven 10 jaar korter dan Israliers, de babysterfte is hoger dan vòòr 2014, wat samen met stroomstoringen, vervuild water en overstromingen het leven in Gaza steeds ondraaglijker maakt. We hebben al meer dan 3600 euro overgemaakt aan PMRS in Gaza, via de Sticht. Groningen-Jabalya, die al lang een goede relatie heeft met de Palestinian Medical Relief Society in Gaza. PMRS is een onafhankelijke seculiere basisorganisatie, opgericht in 1979 door een groep van vrijwillige Palestijnse dokters en gezondheids werkers die de door decennia lange Israëlische militaire bezetting verwaarloosde gezondheids infrastructuur, wilden verbeteren. Het is een van de grootste NGOs van Palestina. Zie http://www.pmrs.ps.
Blijf geven s.v.p., het is zo nodig, ook door het schandalige westerse zwijgen over de enorme humanitaire crisis in het totaal verwoeste Gaza, waar honderdduizenden mensen medische zorg nodig hebben en een dak boven hun hoofd [minstens 200.000 mensen nog steeds zonder huis].

Willen jullie ook PMRS steunen? Maak geld over naar Vrouwen in het Zwart: NL47TRIO0786821094 o.v.v. PMRS

Graag al uw mails, reacties sturen naar: info@vrouweninhetzwart.nl
website: www.vrouweninhetzwart.nl.